Boek interviews

Van seminars organiseren weet ik veel. En ook hoe je daar de zalen vol kunt krijgen. Maar hoe zit het met theaters, bioscopen en popzalen? Van die marketing heb ik geen kaas gegeten. Dan ga je te rade bij deskundigen op dat vlak. Voor mijn boek heb ik vele kopstukken uit deze werelden mogen interviewen.

Opvallend is dat veel mensen graag meewerken aan een interview. Waarom zouden ze dat doen? Het gaat om een boek en niet om een interview voor een landelijk dagblad. Ook niet voor de televisie. Niet veel mensen zullen het boek lezen, het is een boek voor specialisten. In ieder geval niet voor iedereen. Is het omdat er geen andere boeken zijn over dit onderwerp? Is het uit ijdelheid? Doen ze mee omdat ze graag hun expertise uitdragen? Of doen ze mee omdat ze het mij gunnen? Hoe dan ook, de meerderheid zei direct ‘ja’ op mijn verzoek. En daarvoor ben ik ze zeer dankbaar.

Zeiden er ook mensen ‘nee’ op een interviewverzoek? Ja natuurlijk.

In HP/De Tijd verschijnt regelmatig een artikel over een bekend persoon, zoals bijvoorbeeld Mark Rutte, Peter R. de Vries, Jort Kelder of Twan Huys. Onder de naam Vriend en vijand. Ze vragen dan allerlei mensen rond de hoofdpersoon hun mening te geven. Wat ik daar zo interessant aan vind, is dat ze ook aangeven wie er niet wilde meewerken aan dat artikel. Aan de Vriend en vijand van Twan Huys wilden bijvoorbeeld Erland Galjaard, Peet Huys (zus van), John van den Heuvel en Charles Groenhuysen niet meewerken. En die namen worden dan keurig vermeld onder het kopje Ze wilden niet meewerken.

Mag ik zo vrij zijn om hier aan te geven wie niet wilde meewerken aan een interview voor mijn boek? Drie personen namen niet eens de moeite om te reageren op mijn verzoek. Dat waren filmproducent Dick Maas, theaterdirecteur Andreas Fleischmann en Benno de Leeuw van Rocket/Toppers in Concert. Dick Maas heb ik persoonlijk hoog zitten, hij maakt goede en opvallende films. Zijn boek Buurman wat doet u nu? heb ik met veel plezier gelezen. Andreas Fleischmann was schouwburgdirecteur van De Meervaart en werd rond die tijd directeur van het DeLaMar Theater. Ik kan me voorstellen dat hij even iets anders aan zijn hoofd had. Het is algemeen bekend dat de Toppers niet graag in hun kaarten laten kijken, die houden ze strak tegen de borst. En dat is natuurlijk hun goed recht. Maar een klein berichtje terug had toch wel gekund?

Anderen gaven netjes aan dat ze geen tijd voor (of geen zin in) een interview hadden.

Een collega van Madeleine van der Zwaan, directeur van Carré, gaf netjes aan:

Hoewel mevrouw van der Zwaan uw belangstelling voor Koninklijk Theater Carré erg op prijs stelt zal zij aan het interview niet deelnemen maar zij wil u toch graag danken voor de door u getoonde interesse.

De PA van Albert Verlinde van Stage Entertainment mailde:

Ik heb uw verzoek met Albert Verlinde besproken maar helaas is hier, gezien de enorm drukke agenda en de komende vakantie periode, geen gelegenheid voor.

Veel succes gewenst met het verder voltooien van uw boek.

Ook wilde ik graag Cornald Maas interviewen. Hij maakt immers een televisieprogramma onder de titel Volle Zalen. Zijn collega schreef:

Cornald is erg druk en helaas ook na zijn boek is zijn agenda zo goed als vol. We moeten daarom even selectief zijn in wat hij wel en niet kan doen. Dit moet hij helaas even aan zich voorbij laten gaan. Sorry dat ik geen beter bericht heb!

Anderen die het interview aan zich voorbij lieten gaan:

Sebastiaan Spijker die de site www.neejijtrektvollezalen.nl heeft vastgelegd en Berend Schans van de Vereniging Nederlandse Poppodia en Festivals (VNPF) wilden wel meewerken, maar niet op korte termijn.

Thomas Hosman, directeur van Cineville had het te druk.

Pierre Rieu gaf ook aan te druk te zijn, maar zette me op het spoor van zijn compagnon in Piece of Magic Entertainment, Caspar Nedaud.

Wie heb ik dan wel mogen interviewen? Klik hier voor de complete lijst. Het is een lijst van 24 namen. Na het verschijnen van het boek komt er nog een 25^e interview bij. Daar verheug ik me op. En ik kom er op terug in een later blog.

Het was schitterend om over de vloer te komen bij iconen als het Concertgebouw, het Ziggo Dome, Pathé Nederland, de Johan Cruijff ArenA, Mojo, Nationale Opera & Ballet, EYE en Paradiso. Het leidde altijd tot mooie gesprekken met mijn gesprekspartners. Alle directeur dachten met mij mee over het vullen van zalen. Ik ben hen buitengewoon veel dank verschuldigd. Niet alleen voor hun tijd, maar ook voor het uit de school klappen, het prijsgeven, het delen en het gunnen.

Zonder deze interviews had ik geen parallellen kunnen trekken tussen de disciplines. Ik heb erg veel van ze geleerd.

Hans Groen