De Arena van Verona, de mooiste ambiance voor een opera

Verona is het meest beroemd om de Arena, waar je in de zomer bijna iedere avond een opera kunt zien. Het is een geweldige ervaring om een opera te beleven in de mooiste zetting die er is: de prachtige historische arena, in de buitenlucht.

De Arena van Verona is het grootste open lucht opera-theater ter wereld. Dit Romeinse amfitheater werd in het jaar 30 A.D. opgeleverd. Op 10 augustus 1913 was er voor het eerst een opera te zien (Aida), het bleek het begin van een prachtige traditie. Deze zomer zijn er precies 50 avonden geprogrammeerd waarbij je vier verschillende opera’s kunt zien: La Traviata, Aida, Il Trovatore en Carmen. Opvallend is dat de opera’s niet achter elkaar geprogrammeerd zijn (dus eerst 12 keer La Traviata, dan 12 keer Aida, enzovoort) maar dat de opera’s per dag wisselen. Logistiek is dat totaal niet logisch, maar het is ideaal voor de echte operaliefhebber, die Verona aandoet en dan in een paar dagen meerdere opera’s kan zien.

La Traviata van Guiseppe Verdi is één van de beroemdste opera’s ter wereld. En één van de meest uitgevoerde. La Traviata laat zich het best vertalen als ‘de dolende’. Het is een toegankelijke opera met een realistisch verhaal en elegante walsmuziek. Hoofdpersoon is de courtisane Violetta Valéry, die alles heeft wat haar hartje begeert: rijke minnaars, veel vrienden en geld. Haar leven is één groot feest. Ze wordt verliefd op Alfredo, maar de vader van Alfredo keurt de relatie af en ze breekt met Alfredo. Tot zijn groot verdriet. Op het moment dat Alfredo nog een poging waagt, blijkt Violette al ernstig ziek. Ze sterft in de armen van Alfredo. De meeslepende muziek van Verdi sluit naadloos aan op het verhaal. Brindisi (ofwel: drinklied) is de meest herkenbare melodie uit deze opera; wanneer je het hoort, herken je het meteen.

Wij zagen La Traviata op 28 juni jl. Het was een pittig warme dag, de 40 graden werd aangetikt. ’s Avonds wilde het niet echt afkoelen, maar de beleving was zo overweldigend dat je niet meer maalde om het weer. De Arena was volledig uitverkocht, 13.500 mensen waren getuige van deze prachtige opera van Guiseppe Verdi.

Toen de opera begon, was het nog licht buiten. Veel mensen waren al ruim van tevoren aanwezig. Het moment dat de dirigent (Daniel Oren) opkomt is magisch. Het orkest begint te spelen, de eerste figuranten verschijnen op het toneel. Compleet met paarden en koetsen. Het decor is indrukwekkend. In zowel omvang als vormgeving. Langzaam stroomt het toneel vol, met figuranten, het koor, zangers en zangeressen. De akoestiek is indrukwekkend, er komt geen microfoon aan te pas. De opera werd opgevoerd in drie bedrijven, dus met twee pauzes. Aanvangstijd was 21.00 uur, rond 00.30 uur was het afgelopen.

Kan het uit? Een vraag die mij altijd bezighoudt. Je zou zeggen van wel. De prijzen varieerden van € 22,50 voor het schellinkje tot € 208,- voor de eerste twintig rijen voor het podium. Wanneer we uitgaan van een gemiddelde prijs van € 115,- is de omzet ruim 1,5 miljoen. Bij een gemiddelde prijs van € 100 is de omzet ruim 1,3 miljoen. Per avond. Daar moet je het zeker voor kunnen doen, daar hoeft geen subsidie aan te pas te komen! Vergelijk het eens met Nationale Opera & Ballet, die ook kwalitatief hoogwaardige opera’s ten tonele brengt. In Amsterdam telt de theaterzaal 1.600 stoelen. Bij een gemiddelde prijs van € 100 is de omzet per voorstelling 160.000 euro. Een wereld van verschil.

Een paar opvallende feitjes:

• Het merendeel van de bezoekers aan de Arena in Verona is Italiaans. In ieder geval die avond dat wij er waren. De opera in Verona bezoeken, is een must voor iedere Italiaan, opera zit in hun genen. Hele families bevolken de tribune.
• Veel bezoekers kleden zich voor de gelegenheid. Wanneer je eersterangs-plaatsbewijzen hebt, worden de heren verzocht in een zwart pak, wit overhemd en stropdas te verschijnen. De dames in het lang. Italianen houden van stijl.
• Rechtsboven het toneel werden de teksten getoond, in zowel Italiaans als Engels. De Engelse vertaling was abominabel, maar het gaf je wel een idee waar de opera over ging.
• Hoewel de opera pas om 00.30 uur afgelopen was, gingen veel mensen souperen bij een van de restaurants op het plein naast de Arena. Dat was fenomenaal om te zien (en voor ons een gemiste kans).
• Vaak lukt het nog om op de dag van de voorstelling een kaartje te bemachtigen. Dat zijn dan wel de goedkoopste plaatsen, als je pech hebt zit je helemaal bovenin, op de trap. Aan de andere kant kun je zeggen dat je voor € 25,- het neusje-van-de-zalm van de opera’s kunt bijwonen.
• De decors van de verschillende opera’s liggen naast de Arena. Een beetje onopvallend aan de achterkant. Nadat een opera afgelopen is, worden de decors met een hijskraan uit de Arena getakeld en worden de nieuwe decors weer de Arena ingetakeld. Spectaculair om te zien.

La Traviata is nog te zien in de Arena van Verona op 30 augustus en op 5 september 2019.